movies

The Platform was produced by Netflix in 2020 and this movie has many perspectives on how the watchers wish. In first looking there is a man who took a book next to him in jail and his roommate who took a samurai knife in which purpose we will see down of my text. But read it carefully in order not to get spoiled.

First of all, I evaluate this movie from two different perspectives one of them is God’s view and the second is the Capitalist’s perspective so let us look from my best one which is the capitalist’s one.

Some people work in the kitchen and cook desserts, main food and drinks and the most important phase are to serve the food to prisoners after the prepared food platform is going down like an elevator. There are many floors in the hole and each floor two prisoners is residence so the foo platform works like that; first, it goes to the 1st floor after 2nd one then 3rd one so on but one thing important about food platform that you can not get anything to eat later on. As I concern this is a fortune in our life as a metaphor which you see, live what your fortune brings you after it passes you can not get benefit from it. In this life, some person has some privilege so they are top of life this is not about God’s rule. Social classes are made by human beings if they believe equality they care about the other even lower status or class from them but the human is selfish according to human nature. What can distinguish human and animal? In terms of Sociology, human creates artefacts like culture or civilization but in The Platform, we see a solely wide living creature which can eat row and bloody meat of the same kind. Let us have a look again at this food table which is prepared great care and elaborated and as if it is addressing to elites. In my opinion, this is a metaphor, everything which comes from God is unique but human beings can even void on it. Our main character is much time trying to distribute justice to the down and up floors but could not achieve it because of others laxnesses, in some period floors are chancing so roommates are chancing as well. One of his roommates is an old worker of management so she tried to distribute justice and food among the rest of the people. The last roommate of his was also trying to go upper floors through a line and he could not achieve it too after our man is convinced him, later on, they became two worriers who accept to fight for others right that they tried to separate food for each floor besides there was a woman who looks for her children but the woman from management part constantly said that there were no children in the hole result of that our man believed her and murdered to seeker woman. After all, these two worriers started to distribute food to each floor equally and they managed this but they decide to send a message to the management part so they kept a dessert without any touching but they gave it to somebody voluntarily but I will not tell to who.  In my view the message (dessert) is a signal of human emotions in the hole because the dessert was protected by glass but after they give it to someone so this message means that they want to face to management part by itself incorrect values, norms as if they do not have them.

As of last, there is no town beyond fortune!

Güzel bir 2020 suikast, ajan filmi. Tesadüfen denk geldim ve fragmanını izledi. Güzel oyuncular vardı izledim. Hoşuma da gitti, birçok mantık hatası ve klişe hiakaye olsa da aksiyon ve heyecanı güzel.

John Malkovich, Colin Farrell gibi adamlar oynuyor. Kahramınımız Ava'yı ise Jessica Chastain canlandırıyor. 

Hikayeye genel olarak bakacak olursak. Ava bir kralik suikastçı, özel olarak yetirştirilmiş. Emirleri aldığı bir kişi ve ekip var. Patronunun canını sıkıyor infaz emri veriliyor ve olaylar gelişiyor. Film de beğendiğim olay farklı güzel bir noktaya değinmeleri. Pek alışkın olmadığım şekilde ajanın kurbanları ile duygusal psikloljik bağ kurmaya çalışması. Ona emirler geliyor ancak o sorgulamak istiyor ve seni neden öldürüyorum, suçun ne bana bir neden söyle? gibi soruların cevabını kurbanlardan aramaya çalışıyor. Aslında ajan demek saçma olabilir daha çok kiralık suikastçı diyebilirz ancak aynı zamanda ajanımsı yetenekleri de hissediyoruz filmden. Zaman zaman geçmişe gidip aile travmalarını da hissediyor.

Ava eskiden alkolik, uyuşturucu bağımlısı biriyken Duke onu farklı bir boyuta sürüklüyor, eğitiyor. Emir aldıkları kişi ise Simon. Daha sonra tüm sıkıntıları yaşatacak kişi. Ava'nın tek sıkıntısı kurbanları ile  duygusal ilişkiye girmeye çalışması ve bu da kabul edilemez bir durum. Simon ölüm emrini veriyor ve Duke buna engel olmaya çalışırken öldürülüyor ve John Wick tarzı Ava'da artık kaçmak yerine en baştakini öldürmeyi düşünüyor. Simon'da tek başına onun için geliyor. Güzel aksiyon ve dövüş sahneleri var. Ara ara duygusal aile muhabbetlerine takılsalarda izleyiciyi çok sıktığını düşünmüyorum. Sonrasında ikisi arasında güzle bir dövüş başlıyor ve Ava herkesi öldürüp adaleti sağlıyor.

Filmde bağımlılıkla ilgili hafif zengin bir alt temanın olduğunu da düşünüyorum. Filmdeki birçok karakter, alkol ve uyuşturucudan kumara kadar ya bağımlı ya da iyileşme sürecinde. Aşırı riskin ve ani şiddetin endorfin hücumuyla, suikastçıların hayatlarının başka yerlerinde yapabilecekleri (veya tüketebilecekleri) her şeyi güçlendirebileceği veya kısmen değiştirebileceği ima ediliyor. Duke ve Simon arasındaki konuşmalar, sözde "kara operasyonlar" örgütlerinin bağımlı ya da bağımlılık yapan insanları işe aldığını açıkça ortaya koyuyor, çünkü kaos yaşadıkları ya da hala bunun ortasında kaldıkları için  yön, dikkat ve onay istiyorlar. Simon gibi dışarıdan "normal" ajans çalışanları bile, büyük evi ve sevgi dolu çocukları ile, tatmin edilmesi gereken nihilist veya yıkıcı bir çizgiye sahiptir. Aynı zamanda Ava ve Joan Chen'in "Toni" gibi yer altı katillerinin çoğu, saygın toplumun kenarlarında ya da radarlarının altında bulunan saçak sakinleridir (Toni'nin mekanı gizli bir gece kulübü ve gizli bir girişe sahip seks kulübü, taşınabilir bir tuvalet olarak gizlenmiş wc gibi görünüyor sonrasında ise ayrı bir dünyaya açılıyor).

Bazı filmler vardır, izleyince dersin işte bu tam anlamıyla bir insanoğlunun yapıtı. Kıyıda köşede kalmış çoğu kişinin beğenmeyip bu ne şimdi diyeceği bazı baş yapıtlardan. Belki abartıyorum ama 10 veriyorum ben.

İlk olarak Alone in Kyoto isimli müziği görmüştüm. O tatlı ve derin fon müziği eseri dinleyince aldı götürdü beni. Müzik ile nedense kendimi çok içselleştirdim ve dedim bu hangi filmin müziği ise beni ağlatır.

Filmin derin bir felsefesi var ve her sahnesinde kendimi buldum.

İki zengin kişi, başarılı, über bir hayatları var ancak hayat enerjileri yok olmuş. Mutlu değiller. Evlilikleri, çocukları, sahip oldukları her şey sahte ve anlamsız geliyor.

Kısa süreliğine bile olsa Tokyo'da yaşadıkları o kültür şoku onları daha da depresif hale getiriyor.

Gençliğimin baharındayım, her anlamda neredeyse tatmin oluyorum. Zamanında imkansız olarak gördüğüm, aklımın ucundan dahi geçmeyen her şey artık bana çok sıradan geliyor. İstediğin kadar başar, her yere git, her yerde tanın, girmediğin delik yapmadığın iş kalmasın... Her şey gibi bunlarında sınırı yok ve öleceğini bilsen dahi asla durmazsın. İster on tane karın on tane kocan olsun yanlız hissediyorsun. Her zaman bir şeyler çok derin bir şekilde eksik kalıyor. Kimsenin olmadığı, tamamen farklı bir dilin olduğu yerde hayata tutunuyorsun işte. Yaptığın çalışmalar, başarılar, takdirler, övgüler işte biraz egonu tatmin edip gaz veriyor biraz daha dayanıyorsun. Kendin için mi insanlık için mi çalışıyon o da belli değil. 

Gerçekten öyle kudretli bir yol arkadaşın olmalı ki yanında, adeta iki beden de bir bütün olun. Tüm felsefede bu işte. Çalışmaya devam edeyim kudret elbet çıkar karşına.

Alın dinleyin işte hoş ve güzel :)

https://www.youtube.com/watch?v=ED8lBhcqkAE

George Orwell'in 1984'ü geçmişin, bugünün ve geleceğin alternatif bir vizyonu olduğu gibi, "Brezilya" da Orwell'in romanının bir varyasyonu. Film, bizimkine benzeyen, ancak farklı grafik, donanım ve politikalarla bir zamanda ve yerde geçiyor. Toplum monolitik bir organizasyon tarafından kontrol edilir ve vatandaşlar paranoya ve kontrolle dolu bir yaşam sürerler. Polisin büyük olasılıkla tavana çarparak muhaliflere vurmaya başlayacağını düşündü. Hayat acımasız ve yoğun.

Tarihe damgasını vuran bir distopik eser. Aslında tam anlamıyla bir Orwel distopyası olmasa da ağır ve korkutucu bir yaşam var. Çünkü bazen komiklik ve absürtlükler ile karşılaşabiliyoruz. 1984'te bu pek yok.

Film de öncelikle gözümüze çarpan borulardan oluşan ve her adımda bulunan kanallar. Bir bakıma toplumun adeta devlet tarafından sarmalanması durumu diyebiliriz. Klasik olarak yönetim altında bazı departmanlar var ancak her departman kendinden sorumlu. Herkes kendi birimi kadar yetkiye ve erişime sahip.

Belge işlerinde bilgisayar sisteminin verdiği bir hata ile film başlıyor ve olaylar gelişiyor. Tukuklanması gereken kişinin isimleri değişiyor vs vs. Bunlar teknik detaylar ben daha çok beni etkileyen felsefik sahnelere değineceğim.

Öncelikle gözüme çarpan bir sahnede beliren rahibeler oldu. Ne kadar distopya olsa da din ve rahibelik dimdik ayakta ve sınıf basamaklarında üstte oldukları hissediliyor daha doğrusu bu his veriliyor. Sadece şapkalarında değişiklik var. Din olmadan devletler ayakta kalamaz. Toplumun iliklerine bunu afyon gibi şırınga etmelidirler. Bilinen bir din olmasa dahil diktatörler gizli bir din yaratır. Buna ben invisible religion adını veriyorum. 2021 yılında aklına gelen ilk diktatörleri düşün. Ne kadar o toplumlar müslüman ya da hristiyan da olsa bu diktatörlere bir ilahlık, halifelik durumu dayatılmıştır. Her neyse Film bunla alakalı değil elbette. Anlayan anladı..

Baş rol oyuncumuz sürekli bir rüya görüyor, güzel bir kız var melek gibi hava da süzülüyor ancak ona ulaşamıyor ki kendisi dahi hava da uçabilmesine rağmen. Aslında o dünyada sadece rüyalarında özgür olmaya çalışsa dahi her zaman engel ile karşılaşıp aşkına ulaşamıyor. Başlayan güzel rüya kabus ile sonuçlanıyor.

Diğer ilgi çekici durum ki aslında değil. Tutukladıkları, işkence ettikleri hatta öldürdükleri kişilere fatura çıkarmaları. Bu durumu devlete evrak işi çıkarıp maddi zarara sokma olarak belirtiyorlar. Günümüzde de suçsuz yere milyonların hapse girip yargılandığı ülkelerde de böyle uygulamalar şiddetle devam eder. Suçsuz yere birini 5 yıl hapis yatırmak yetmiyor ve bunun üstüne gerek kendisinden gerek ailesinden devleti yıpratma payı alıyorlar. Kana susayan vampir gibi bu devletlerde adaletsizliğe ve omurgasızlığa susamışlar. 

İşkenceden ölen kişi için bir hata olabilir denmesine rağmen devlet hata yapmaz cevabı ki yapsa dahil ben emirleri uyguladım diyen bir işkenceciyi görüyoruz ki bu kişi başrolünde filmde kankası. Film de ne olur bilmiyoruz ama bu durumda canlı olarak dünyada devam ediyor bizlerde canlı canlı tanıklık ediyoruz. 

Yazacak çok şey  varda izleyin işte filmi anlarsınız neyin ne olduğunu.

2021 yılında gerçeğini yaşıyoruz zaten. Orwell reis görse ne derdi acaba. Filmini yapın yeter gerçeğini niye yaşayıp, yaşattınız diyebilirdi.

Son olarak elbet kötü bir final ile bitti. Sevdiği kadın ölmüş, kendisi işkence görmüş. Ancak mental olarak kurtulmuştu. Çünkü delirmişti ve hayal aleminde rüyalarını süsleyen o güzel kadınla ve o güzel tarlada yaşıyordu. 

Son olarak George amcamın da dediği gibi ''Ama sizin dünya dediğiniz yer bu evrende küçücük bir nokta. İnsanoğlu da minicik, umarsız! Ne kadar zamandır var ki? Milyonlarca yıl kimse yaşamadı dünyada. 

Hepsinin gittiği tek yer var herkes gibi. Rolü çok büyütmeden yaşamak en sağlıklısı.